Dit weekend is het dan zover: de Goed heilig Man komt weer naar  Nederland. De kids zijn al een paar weken in de ban van Sinterklaas. Ze verkleden zich, kijken de films en vragen non stop wanneer hij nu naar Nederland komt. We hebben het lang geheimzinnig kunnen houden, om zo te spanningen een beetje te remmen, maar nu het Sinterklaasjournaal ook nog eens op tv is ontkomen we er niet meer aan. Stiekem geniet ik ook wel van deze periode van het jaar, vooral nu ze zich er steeds bewuster van worden en nog geloven. Rond 5 december zullen ook wij pakjesavond vieren, alleen wij gaan het dit jaar anders aanpakken. Benieuwd? Lees dan mijn laatste blog!

Ja ja het is weer zo ver, we doen weer een poging. Een poging om nog wat kilo’s te verliezen en zoals altijd begint een poging met een goede voorbereiding, want zonder goede voorbereiding kom je nergens. Althans ik niet. Hoe minder ik voorbereid, hoe meer ik de boel de boel laat en hoe sneller het weer fout gaat. Een beetje zoals afgelopen weken. Vandaag deel ik op mijn blog hoe afgelopen weken waren en wat ik er nu aan ga doen. 

Kun je missen wat nooit zichtbaar

wat nooit zag de zon?

Kun je missen wat geen later

maar wel met begin begon?

Kun je missen wat geen waar werd,

enkel wens op dat moment?

De lege buik, vol met de droom

van een kind dat je niet kent.

Enkele weken geleden ben ik benaderd voor een nieuwe samenwerking en in tegenstelling tot mijn eerdere samenwerking, betrof het deze keer een samenwerking niet voor mij, niet voor de kindjes,maar voor Jimmy. Dat is eens wat anders, maar stiekem ook best wel leuk. Ben je benieuwd welke samenwerking ik ben aangegaan en wat deze inhoudt? Lees dan snel mijn laatste blog! 

Gisteren was het dan zo ver. Gisteren heb ik de halve marathon van Eindhoven gelopen samen met team KWF. 21.1 kilometer met gemiddeld 27 graden. Het was afzien. Opgeven heeft meerdere malen door mijn hoofd gespookt, maar ik heb hem uitgelopen. Earned not Given. Vandaag laat ik op mijn blog weten hoe ik de halve marathon van Eindhoven heb ervaren! 

Nog een kleine twee weken en onze grote vriend Jaimey wordt alweer 5 jaar. Wat zijn de afgelopen 5 jaar voorbij gevlogen. Maar als je 5 jaar wordt betekent het ook dat het tijd voor een kinderfeestje is. Voor ons de eerste keer dat wij een kinderfeestje organiseren. Leuk, maar ook wel wennen. Want wat ga je nu doen met die kindjes en hoeveel kindjes ga je uitnodigen? Vandaag deel ik met jullie waar wij allemaal naar gekeken hebben. 

Over 3 weken loop ik voor Team KWF de halve marathon van Eindhoven. Voor mijn gevoel heeft mijn blessure van de afgelopen maanden best wat roet in het eten gegooid en heb ik veel moeten inleveren op het gebied van tempo en uithoudingsvermogen. Iets waar ik heel erg van baal, maar iets waar ik weinig aan kan veranderen. Om toch een beetje vertrouwen te krijgen in mijn loopprestaties ben ik begonnen met kilometers vreten. Vandaag deel ik met jullie hoe het tot nu toe gaat!

Lezen jullie weer mee?

Augustus

Voor mijn gevoel is augustus nog vlugger voorbij gevlogen dan de andere maanden. Dit komt misschien ook wel omdat we lekker vakantie hadden, veel leuke dingen hebben gedaan en echt genoten hebben van de tijd met elkaar. Zoals jullie gewend van mij zijn deel ik ook vandaag weer de hoogtepunten van afgelopen maand!

Augustus. De maand waarin we met ons gezin voor het eerst in het hoogseizoen op vakantie gingen, de maand waarin ik groen licht kreeg voor het hardlopen , waarin Jaimey is gestart met zwemles, Remy zindelijk werd en we even voor een weekend even tijd voor ons zelf hadden.

Over 7 weken is het zover en loop ik voor de tweede keer de Halve Marathon in Eindhoven en inmiddels mijn 4^de Halve Marathon. Deze keer loop ik voor Team KWF en daar ben ik best wel trots op. Ik hoop dat het ingezamelde geld bijdraagt aan het vinden van een geneesmiddel voor deze vreselijke ziekte. Ik zal in ieder geval met veel trots het T-shirt dragen tijdens het lopen van de halve marathon. Maar hoe ga ik mezelf in de komende weken klaarstomen voor deze 21.1 kilometer. 

Vandaag deel ik dit met jullie.

De afgelopen heb ik qua voeding een beetje lopen aanmodderen. Ik had vakantie, dus ik vond het niet nodig om mijn calorieën te tellen, maar wel gewoon gezond te eten. Dit is mij ook aardig gelukt en ik kan ook niet klagen over het resultaat. Eenmaal weer thuis lijkt het toch altijd weer meer als een verplichting te voelen, maar wil ik toch nog een slag slaan de komende maanden. 

Vandaag deel ik met jullie hoe ik dit ga aanpakken.

Elke ouder kent het wel: het moment dat  je gaat starten met zindelijkheidstraining. Voor elk kind is dit anders en zal dit misschien ook wel op een ander moment plaatsvinden. Zelf zij wij hier heel makkelijk in geweest, als ze maar zindelijk zijn voordat ze naar de basisschool gaan. Wat hebben wij gedaan om onze jongens zindelijk te krijgen?

Op het moment dat je besluit dat je een paar of misschien wel heel veel kilo’s wilt afvallen ben je vaak super gemotiveerd. Je stelt jezelf een doel en bepaalt binnen welke tijdsmarge je het liefst je doel wilt behalen en je gaat aan de slag. Dit kan door zelf menu’s samen te stellen of een professional stelt voor je menu’s samen of je stopt in eerste instantie gewoon met het eten van slechte vetten, suikers etc. Vermoedelijk vliegen de eerste kilo’s eraf en denk je heel de wereld aan te kunnen! Maar naast dat afvallen een fysieke strijd is die je voert met je lichaam is deze misschien mentaal nog wel zwaarder.

Vandaag deel ik met jullie hoe ik het mentale stukje van het afvallen ervaar!

Voordat ik in oktober afgelopen jaar startte met het New Born Fit Mama programma was ik niet bekend met een cheatmeal/ Cheatday. Althans ik kende het begrip wel, maar ik had geen idee wat hier nu de toegevoegde waarde van was. Als je bezig bent met afvallen dan is het essentieel om de slechte voeding te mijden en goed op te letten wat je eet. Hier ben ik wel van terug gekomen. 

Vandaag deel ik met jullie mijn ervaring!

Vandaag eens wat anders. Even een steuntje in de rug voor alle moeders.  Het ouderschap is een geweldige ervaring die ik voor geen enkel moment zou willen missen. Maar het ouderschap kan ook heel zwaar zijn. Het gebrek aan een momentje voor jezelf, de voortdurende verantwoordelijkheid, de kinderen die soms het bloed onder je nagels vandaan halen. We hebben het als ouder allemaal wel eens zwaar, we zien het allemaal wel eens een keer niet zitten. Dat betekent niet dat we slechte ouders zijn, dat we niet geschikt zijn voor het ouderschap of dat we ondankbaar zijn. Nee alle moeders tellen.

Juli was een warme maand. Een maand waarin we tropische temperaturen hebben behaald en geen druppel regen hebben gezien. De vakantie is begonnen voor de kindjes (want helaas moeten papa’s en mama’s gewoon nog werken). Een maand waarin ik heb besloten dat ik ook gewoon met drie kindjes alleen een boel kan ondernemen onder het mom van: we zien het wel. En een maand waarin het hardlopen tegen mijn zin in op een laag pitje stond. 

Zijn jullie benieuwd hoe juli verder voor ons was? Lees dan snel verder!

Zo nu en dan hebben we allemaal wel eens last van een eetbui. In plaats van te kiezen voor een stuk komkommer of een rijstwafel laten we ons verleiden door een reep chocolade of een zak chips. Op zich is dit voor een keertje echt geen probleem, maar wat als de eetbuien de overhand nemen en je steeds meer moeite hebt om hier weerstand tegen te bieden? Wat doe je dan? Laat je jezelf gaan of zoek je naar mogelijkheden om de eetbuien de baas te zijn?

Na de zomervakantie moeten wij er ook aan gaan geloven: het leed wat zwemles heet! Het hoort erbij en het is ook essentieel dat de kindjes zwemles krijgen, alleen zelf kijk ik hier toch echt wel tegen op. Met drie kids naar een warm zwembad om een uurtje te gaan zwemmen en dat week in week uit, jaar in jaar uit.

Afgelopen maanden ging het hardlopen lekker en ging ik steeds vaker en steeds verder een rondje hardlopen. In plaats van 4 keer in de week ging ik 5 keer in de week hardlopen. In plaats van rondjes van 5 kilometer werden rondjes van 10+ kilometer de gewoonte. Totdat ik last begon te krijgen van mijn knie. Overbelasting, blessure, toe aan nieuwe schoenen?

Na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk een bezoekje gebracht aan de fysio en weet ik waar ik voorlopig aan toe ben.

Met drie kleine kindjes moet je soms hollen om op een werkdag alles op tijd klaar te hebben, iedereen op tijd in bed te hebben en met een beetje geluk ook nog wat tijd voor jezelf overhouden. 

Het is nu gelukkig even vakantie en dat betekent dat alles wat relaxter gaat, maar voor we het weten is de vakantie weer voorbij en begint alle stress weer. De scholen beginnen weer, Jaimey gaat beginnen met zwemles en ga zo maar door. Hoe zorg ik ervoor dat alles zo soepel loopt binnen ons gezin?

Afgelopen week voelde echt als zomer, in ieder geval qua temperaturen. Zelf ben ik nog aan het werk, maar soms kun je wel een beetje het vakantiegevoel krijgen, zeker hier aan de Zeeuwse Kust. Ondanks dat probeer ik nog niet teveel in de vakantiestemming te komen, althans niet qua voeding. Want hoe je het ook wend of keert in de vakantieperiode eet je altijd net een beetje anders dan normaal. Afgelopen week heb ik mijn best gedaan, alleen in het weekend heb ik de touwtjes een beetje losser gemaakt.

Zijn jullie weer benieuwd naar wat ik allemaal op heb? Lees dan snel verder!

Zoals jullie inmiddels wel weten sta ik er met enige regelmaat alleen voor met drie kleine kindjes. Vaak zie ik veel beren op de weg en mijd ik bepaalde situaties, omdat ik het gewoon niet zie zitten met drie kleine kindjes. 

Afgelopen week heb ik voor het eerst de boel eens de boel gelaten en bewust dingen ondernomen die ik anders misschien minder snel zou doen! 

Ben je benieuwd wat we allemaal hebben gedaan? Lees dan weer mee! 

Soms kan een week zo'n verschil maken. Afgelopen week was zo'n week. Ondanks dat de voornemens ontzettend goed waren, ging de werkelijkheid best wel anders. Dit had diverse redenen die ik vandaag met jullie ga delen. 

Lezen jullie weer mee?